->Een daling in autonomie en een groeiende afhankelijkheid van externe en bovendien steeds verschuivende normen veroorzaken wat de arbeidssocioloog Richard Sennett heel treffend een infantilisering van de werknemers noemt.Volwassen mensen vertonen kinderlijke woedeaanvallen, zijn jaloers voor trivialiteiten, vertellen leugentjes om bestwil, deinzen vaak niet terug voor bedrog, en koesteren leedvermaak en kleinzielige wraakgevoelens. Ik interpreteer dit als gevolgen van een systeem dat mensen niet toelaat autonoom te denken en werken. Als je iemand behandelt als een klein kind, dan is de kans vrij groot dat hij zich zal gedragen als een klein kind.
Over deze visie ben ik het helemaal eens. Als ik maar eens rondkijk bij mij op de werkvloer is het soms triest om aanzien. Bepaalde collega's willen steeds de besten zijn en dat ten koste van de zwaksten. Ze zouden het verschrikkelijk vinden als ze geen complimentje zouden krijgen van onze baas maar iemand anders wel. Het is soms al zo ver gevorderd dat ze de zwaksten op een kinderlijke manier benaderen. Ze kunnen het niet verdragen dat ze beter zijn/worden en gaan hierdoor allerlei leugens vertellen bij de anderen. Fouten die gebeuren schuiven ze gewoonweg door op de zwaksten. Wanneer ze niet werken volgens hun principes worden ze woedend. Ze geven hun geen kans op zelfstandigheid. Ze palmen hen volledig in. De zwaksten kunnen geen kant meer uit waardoor ze hun ontslag geven. Ze worden niet gerespecteerd zoals ze zijn en kunnen niet langer meer in deze benarde situaties werken. En het ergste moet nog komen. Zelfs de bazen geloven hen niet. Ze denken alleen maar aan prestaties waarbij het sociale, emotionele volledig wordt onderdrukt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten